در نماز منی، در
نیایشم، قنوتم، سجده‌ام،
آیت الکرسی‌ام، صلواتم...
بی تو نیایش‌هایم کوتاه است، همچون کوتاهی ارزش و بهای خودم...
اما وقتی در نیایش‌ها تو را یاد می‌کنم و فرج تو را فریاد می‌زنم،
نیایش‌هایم اوج می‌گیرد،
بالا و بالا می‌رود!
ملکوت الهی را به تلاطم
در می آورد و کوبه اجابت را می کوبد!
که، این نیایشی است که
نام ولی ما در آن است، بپذیریدش!
شاید با پذیرش نیایشم
که معطر به نام شماست، خودم را هم بپذیرند!
برگرفته از مجموعه صوتی «ستاره درخشان»